Όλα ξεκινήσανε με την δημιουργία ενός group στο facebook με τίτλο "Αγανακτισμένοι στον Λευκό Πύργο". Ίσως απαρχή να στάθηκε και η παρόμοια ενέργεια που έλαβε χώρα στην Ισπανία, η οποία στάθηκε πηγή έμπνευσης για την σημερινή συγκέντρωση. Στην Ισπανία λοιπόν, οι κάτοικοι βγήκαν στους δρόμους αποζητώντας και διεκδικώντας μια "Πραγματική Δημοκρατία".
Στην Θεσσαλονίκη, βγήκαν στους δρόμους με ένα παρόμοιο αίτημα, να ακουστούν επιτέλους οι φωνές τους. Ίσως για πρώτη φορά ενώθηκαν άνθρωποι ανεξαρτήτου φύλου, θρησκείας, καταγωγής, επαγγέλματος και προπάντων κομματικού χρωματισμού, κάτω από κοινούς στόχους. Να ακουστεί η ενωμένη φωνή τους, να βρουν το δίκιο τους, να αναπτερωθεί η ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον.
"Κλέφτες-λαμόγια-πολιτικοί"
"Δεν σας θέλει λαός, όλοι μέσα με τον Στρός"
Πάνω από 5000 αγανακτισμένοι πολίτες, άφησαν τα σπίτια τους, παραμέλησαν τις υπόλοιπες υποχρεώσεις τους για μερικές ώρες και αποφάσισαν να συμμετέχουν σε αυτή την συγκέντρωση στον Λευκό Πύργο. Ειρηνικά, χωρίς να προκαλούν, με διάφορα συνθήματα, μα πάνω από όλα με έναν θυμό που τόσο καιρό καταπιέζανε ελπίζοντας σε κάτι καλύτερο. "Επιτέλους έπαψε η αδρανής γκρίνια του καναπέ και ξεκίνησε η αληθινή αντίδραση. Οι δύσκολες οικονομικές συγκυρίες που περνάει η χώρα μας τους τελευταίους μήνες δεν αφήνουν πια περιθώρια για αδράνεια και απάθεια." συζητούσαν οι διαδηλωτές.
Όπου και να στεκόσουν σήμερα στον Λευκό Πύργο, άκουγες συζητήσεις μεταξύ γνωστών και αγνώστων για την κοινωνία μας. Έβλεπες ανθρώπους κάθε ηλικίας, από 3 έως 83 ετών, να διαδηλώνουν ειρηνικά για τα βασικά τους δικαιώματα. Πρώτη φορά μετά από πολύ καιρό δεν υπήρχε η αστυνόμευση και η περιφρούρηση που υπάρχει συνήθως στις πορείες και καταλήγουν άδοξες και παρεξηγημένες. Ο κόσμος μπόρεσε να εκφράσει την γνώμη του ανενόχλητος, με πλήρη ελευθερία χωρίς να τον υπονομεύσει και να τον καταπιέσει κανένας. Ακόμα και οι περαστικοί που περνούσαν από εκεί, ή οι οδηγοί που ήταν ακινητοποιημένοι για αρκετή ώρα στην περιοχή του Λ.Π. δεν διαμαρτύρονταν παρά έδειχναν την κατανόηση τους για τον αγώνα των συμπολιτών τους.
"Δεν είναι ο λαός, κτήμα κανενός"
Δεκάδες συνθήματα-εκατοντάδες φωνές.Μια προσπάθεια να προβληθεί από τα βάθη της ψυχής η απέχθεια που νιώθουν για τα σκληρά οικονομικά μέτρα που έχουν παρθεί και που συνεχίζουν να εξελίσσονται. Όλα τους, εξέφραζαν μια αγανάκτηση, που έψαχνε μια αφορμή για να ξεσπάσει. Εκτός από τα συνθήματα όμως ακούστηκε και ένα τραγούδι. Ξεκίνησε από τον αυθορμητισμό ενός ανθρώπου και ξαφνικά ανταποκρίθηκαν αρκετοί από τους παρευρισκόμενους που άρχισαν να τραγουδάνε παθιασμένα το άσμα του Νίκου Ξυλούρη ,"Πότε θα κάνει ξαστεριά;".
Στη συνέχεια ξεκίνησε μια μακροσκελής συζήτηση, με την μορφή γενικής συνέλευσης, χωρίς επιτροπές και αρχηγούς, στην οποία έλαβαν μέρος δεκάδες άνθρωποι. Όποιος από τους παρευρισκόμενους ήθελε, έπαιρνε τον λόγο χωρίς να τον εμποδίζει κανένας να μιλήσει, με πλήρη ελευθερία λόγου, εκφράζοντας την προσωπική του άποψη και τις δικές του προτάσεις.Αυτή η διαδικασία ονομάζεται άμεση δημοκρατία και δυστυχώς στην εποχή μας, αυτός ο όρος τελεί υπό εξαφάνιση. "Έχουμε συνηθίσει την δημοκρατία που εκείνοι μας έχουν μάθει και επιβάλλει." φώναζε ένας διαδηλωτής. "Η δημοκρατία ξεκίνησε από εδώ, δεν την ξεπουλάμε για χατίρι κανενός"απαντούσαν ομόφωνα οι υπόλοιποι.
"Το μνημόνιο είναι προδοσία, όσοι τους υπέγραψαν τους πρέπει η εξορία!"
Το συγκλονιστικό σε αυτή την διαμαρτυρία, δεν ήταν τόσο η μαζικότητα του κόσμου,όσο η ποικιλομορφία του. Μαθητές-φοιτητές-εργαζόμενοι-άνεργοι ενώθηκαν ίσως για πρώτη φορά. Δεκάδες κάμερες, φωτογράφοι, δημοσιογράφοι αλλά και απλοί πολίτες, κατέγραφαν τα δρώμενα λεπτό προς λεπτό.Ο κόσμος δεν διαλύθηκε αλλά συνέχισε να παίρνει μέρος στον διάλογο που γινόταν και απαιτούσε να παρθεί ομόφωνα κάποια απόφαση για τις ενέργειες που θα γινόταν στην συνέχεια. Αποφασίστηκε να συνεχιστεί η διαμαρτυρία και αύριο την ίδια ώρα, ενώ μερικοί από τους συμμετέχοντες θα παραμείνουν ολόκληρο το βράδυ εκεί, με σκοπό την συζήτηση και την ενημέρωση του κόσμου.
"Οι Έλληνες έχουμε πολύ οργή και ανεξέλεγκτο θυμό, που πρέπει να μάθουμε τον τρόπο και να τον διαχειριστούμε. Ίσως το πρόβλημα μέχρι τώρα ήταν ότι δεν είχαμε αποτέλεσμα στον κατευνασμό αυτού του θυμού.Δεν πρέπει να επιτρέψουμε σε κανέναν να καπηλευθεί τις προσπάθειες μας και να υπονομεύσει το νόημα του σκοπού μας. Πρέπει να είμαστε και προπάντων να διατηρηθούμε όλοι ενωμένοι. Έχουμε ανάγκη ο ένας τον άλλο γιατί οι πολιτικοί δεν μας εκπροσωπούν πλέον, αν πάρουμε υπόψιν μας τις αντιλαϊκές αποφάσεις που παίρνουν" δήλωσε ένας από τους παρευρισκόμενους.
Μία ιδιαίτερη στιγμή ήταν όταν ένας ηλικιωμένος κύριος πήρε τον λόγο και ανέφερε : "Κάποτε επί της Χούντας, στην εποχή και την γενιά του Πολυτεχνείου, επικρατούσε το "εμείς". Όταν έπεσε το καθεστώς, επανήλθε το "εγώ". Τώρα ήρθε η ώρα να ξαναγίνουμε "εμείς". Το λάθος των Ελλήνων είναι ότι ξεχνάμε. Αυτό είναι αναγκαίο να μην γίνει και τώρα. Αλλιώς το χάσαμε το παιχνίδι!"
Ο χαρακτήρας της συγκέντρωσης παρέμεινε ειρηνικός και αγωνιστικός μέχρι το τέλος της βραδιάς χωρίς δυσάρεστα επεισόδια και με μια νότα ελπίδας ότι αυτή είναι μόνο η αρχή. Χωρίς κομματικά χρώματα και σημαίες, σκουπίδια, βαμμένους τοίχους, απαιτήθηκαν τα βασικά:
Όχι στην υποτέλεια του Δ.Ν.Τ. και της Παγκόσμιας Τράπεζας
Παραγραφή του όποιου απεχθούς χρέους
Δικαιοσύνη
Αξιοποίηση του εθνικού πλούτου από τον ελληνικό λαό.
Όχι στο ξεπούλημα του σε ξένους
Υποστήριξη των ελληνικών επιχειρήσεων για ανάκαμψη της οικονομίας
"Ας βάλουμε στην άκρη τις όποιες κομματικές διαφορές και ας ενωθούμε κάτω από έναν κοινό σκοπό. Αύριο, όλοι στον Λευκό Πύργο. Είναι υπόθεση όλων μας." δήλωσε ένας από τους διαμαρτυρόμενους.
Την ίδια ώρα, πάνω από 20000 πολίτες διαμαρτύρονταν στο Σύνταγμα, περίπου 200 στην Δράμα, 2000 στη Πάτρα και τέλος μερικές χιλιάδες βγήκαν στις περιοχές του Ηρακλείου, των Χανίων, του Ρεθύμνου και του Λασιθίου, για να δηλώσουν την αγανάκτηση τους για την κατάσταση.
Οι διαμαρτυρίες αναμένονται να συνεχιστούν από αύριο πιο οργανωμένες και μαζικές. Η συμμετοχή όλων μας θεωρείται απαραίτητη. Ήρθε πλέον η ώρα να υπάρξει μία υπεύθυνη αντίδραση. Μία αντίδραση που είναι ευθύνη όλων όσων είναι "αγανακτισμένοι" από την κατάσταση.
Δεκάδες συνθήματα-εκατοντάδες φωνές.Μια προσπάθεια να προβληθεί από τα βάθη της ψυχής η απέχθεια που νιώθουν για τα σκληρά οικονομικά μέτρα που έχουν παρθεί και που συνεχίζουν να εξελίσσονται. Όλα τους, εξέφραζαν μια αγανάκτηση, που έψαχνε μια αφορμή για να ξεσπάσει. Εκτός από τα συνθήματα όμως ακούστηκε και ένα τραγούδι. Ξεκίνησε από τον αυθορμητισμό ενός ανθρώπου και ξαφνικά ανταποκρίθηκαν αρκετοί από τους παρευρισκόμενους που άρχισαν να τραγουδάνε παθιασμένα το άσμα του Νίκου Ξυλούρη ,"Πότε θα κάνει ξαστεριά;".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου