Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης έχουν χαρακτηριστεί, ουκ ολίγες φορές και επανειλημμένως, ως Τέταρτη εξουσία. Δικαιολογημένα βέβαια καθώς ασκούν επιρροή όχι μόνο στο κοινό αλλά και στο ίδιο το σύστημα. Τα ΜΜΕ, οι ιδιοκτήτες τους αλλά και οι δημοσιογράφοι που εργάζονται σε αυτά είναι μέρος του κατεστημένου. Δεν μπορούμε να παραβλέπουμε τις πολιτικές τους δεσμεύσεις, τη δύναμη που τους ασκείται αλλά και που ασκούν στις διάφορες ηγετικές ομάδες, καθώς και τη σχέση που επιδιώκουν να έχουν με την εκάστοτε κυβέρνηση.Πολλές φορές τα ΜΜΕ επηρεάζουν σε τέτοιο βαθμό την πολιτική που ακολουθούν τα πολιτικά κόμματα και τις αποφάσεις που αυτά παίρνουν, που μπορούμε να πούμε ότι ασκούν μία νομοθετική εξουσία πάνω σε αυτά. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που ένας τηλεοπτικός σταθμός, ή έστω κάποιος δημοσιογράφος, έχει διαμορφώσει την πολιτική κατεύθυνση που πήρε εκ των υστέρων κάποιος πολιτικός. Προβάλλουν συγκεκριμένα πολιτικά πρόσωπα, τα προωθούν, όχι για το κοινό, αλλά για το δικό τους συμφέρον, υποκινώντας και εξαναγκάζοντας, διακριτικά πάντα, πολιτικές αποφάσεις και πράξεις. Βασική απορία όλων είναι πώς μπορούν τα ΜΜΕ να επηρεάσουν σε τόσο μεγάλο βαθμό τα πολιτικά δρώμενα. Η πολιτική και η τηλεοπτική σκηνή στις μέρες μας συνυπάρχουν. Αν δεν υπήρχαν τα κανάλια με τις "προτιμήσεις"τους και η προβολή που έχουν διάφοροι πολιτικοί μέσω αυτών, πολύ πιθανόν η Βουλή να απαρτιζόταν από διαφορετικά πρόσωπα. Τα ΜΜΕ τόσα χρόνια έχουν αναπτύξει περίπλοκες στρατηγικές και μεθόδους πειθούς, όντας πλέον στην πλεονεκτική θέση να επηρεάζουν το κοινό ανενόχλητοι. Αυτός είναι και ένας από τους βασικούς λόγους που μπορούν να περάσουν την γνώμη τους και στους πολιτικούς. Όντας αξιόπιστα, μετά από πορεία χρόνων, τα κανάλια, μπορούν να ενημερώνουν τον κόσμο με τρόπο που υποκινεί αντιδράσεις και συμπεριφορές,και είτε να κατευνάσουν τα πνεύματα σε περιόδους κρίσης, είτε να τα ξεσηκώσουν σε περιόδους νηνεμίας. Και όταν δεν υπάρχει κάποιος να τους ελέγχει...ο σώζων εαυτόν σωθήτω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου