Συνέντευξη από τους "Κάψε το Σενάριο".

 

Οι συντελεστές της φετινής επιτυχημένης εκπομπής του Mega "Κάψε το Σενάριο", Λάμπρος Φισφής, Ζήσης Ρούμπος, Δημήτρης Μακαλιάς, Γιώργος Βαγιάτας και Ιωάννα Τριανταφυλλίδου, σε μία μοναδική συνέντευξη λίγο πριν την τελευταία τους εμφάνιση της περιοδείας τους στην Θεσσαλονίκη, η οποία στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία.

     1) Λάμπρο, από ότι γνωρίζουμε εσύ ήσουν ο εμπνευστής του Κάψε το Σενάριο. Θέλω να μου πεις λίγα λόγια για αυτό το εγχείρημα και τι δυσκολίες αντιμετώπισες.

Λάμπρος:  Η ιδέα είναι κατά βάση ένα πάντρεμα κάποιων μορφών κωμωδίας σε μία εκπομπή, κάτι τελείως πρωτόγνωρο για το ελληνικό κοινό. Ο αυτοσχεδιασμός σαν concept είναι ήδη ανεπτυγμένος  στην Αμερική καθώς και σε περίπου 60 ακόμη χώρες. Εμείς προσθέσαμε στην εκπομπή και κάποια στοιχεία που ήταν ήδη γνωστά στην Ελλάδα,
όπως η σάτιρα, τα σκετσάκια  και το stand-up comedy. Δημιουργήσαμε έτσι ένα ποτ πουρί με πολλά είδη κωμωδίας. Όσον αφορά τις δυσκολίες, η σημαντικότερη ήταν ότι αυτό που δημιουργήσαμε ήταν, όπως είπα, κάτι πρωτόγνωρο και δεν γνωρίζαμε πώς θα ανταποκριθεί ο κόσμος.
Ήταν μεγάλο το ρίσκο λοιπόν, αλλά το κοινό και ιδιαίτερα το νεανικό, ανταποκρίθηκε θετικά και αυτή ήτανε και η ανταμοιβή μας.

      2)  Για κάποιους από εσάς το Κάψε το Σενάριο ήταν το ντεμπούτο σας στην ελληνική τηλεόραση. Πώς σας φάνηκε η τόσο ξαφνική και έντονη δημοσιότητα;

Ζήσης: Για εμένα προσωπικά, που δεν είχα κάποια αντίστοιχη τηλεοπτική εμπειρία, ήταν πολύ μεγάλη έκπληξη η ανταπόκριση του κόσμου. Στις περιοδείες που κάναμε ερχόμασταν πρώτη φορά σε άμεση επαφή με τόσο μεγάλο κοινό, κάτι που δεν συνέβαινε στο πλατό της εκπομπής, καθώς εκεί το κοινό ήταν περιορισμένο. Αυτό που ζήσαμε λοιπόν, ήταν ευχάριστα σοκαριστικό.

      3) Είχατε κάποια περίεργη αντίδραση από κάποιο θαυμαστή ή θαυμάστρια;

Δημήτρης: Αν εξαιρέσεις κάποιες ατάκες όπως «Θέλω να σε παντρευτώ», «Σ’αγαπάω», όχι, τίποτα άλλο (γέλια).

4) Ποιο ήταν το κομβικό σημείο της ζωής σας που αποφασίσατε ότι θέλετε να ασχοληθείτε με το stand-up comedy;

Λάμπρος: Αρχικά επειδή έχει δοθεί ο συγκεκριμένος τίτλος γενικά για αυτό που κάνουμε, καλό θα ήταν να πούμε ότι ένα μικρό μέρος αυτού είναι stand-up comedy, ενώ το υπόλοιπο είναι σκετσάκια και αυτοσχεδιασμοί. Αποφάσισα ότι θέλω να ασχοληθώ με αυτό λοιπόν όταν είδα μια κασέτα με μια ωριαία παράσταση που πρωταγωνιστούσε ο Eddie Murphy. Ήταν κάτι το οποίο με ενέπνευσε και με έκανε να προσπαθήσω να γίνω stand-up comedian.

Ζήσης: Οι υπόλοιποι δεν έχουμε κάνει επαγγελματικά stand-up comedy, παρά μόνο αυτοσχεδιασμούς στις σχολές υποκριτικής όπου φοιτήσαμε. Εμένα ο Λάμπρος με ώθησε να ασχοληθώ με αυτό τον τομέα για το Κάψε το Σενάριο και είναι κάτι που το αγάπησα πολύ.

5) Εσύ Γιώργο, από μαθηματικός, κατέληξες να πρωταγωνιστείς σε μία κωμική εκπομπή. Σκέφτεσαι μελλοντικά να ασχοληθείς με την ηθοποιία γενικότερα ή θα επικεντρωθείς στην κωμωδία;

Γιώργος: Αρχικά, δεν είμαι μαθηματικός ακόμη. Είμαι φοιτητής και έχω και εξεταστική τώρα που μιλάμε (γέλια). Κοίτα δεν θεωρώ ότι ασχολούμαι με την ηθοποιία αλλά συγκεκριμένα με την κωμωδία. Έτσι όπως το βλέπω τώρα, δεν νομίζω να ασχοληθώ ποτέ με την ηθοποιία, για παράδειγμα να παίξω κάποιο δραματικό ρόλο. Θέλω να επικεντρωθώ στην κωμωδία, είτε με το stand-up comedy,είτε με αυτό που κάνω τώρα, ειτε και με το γράψιμο σε  κάποιο blog, κάτι που έκανα εδώ και καιρό.

6) Ζήση έχεις παίξει και σε τραγωδία στο θέατρο. Με την εμπειρία σου μέχρι τώρα, θα έλεγες ότι είναι πιο απαιτητικό το δράμα ή η κωμωδία;

Ζήσης: Στην δουλειά που κάνουμε δεν υπάρχουν οι λέξεις δύσκολο ή απαιτητικό καθώς ο κάθε τομέας της είναι διαφορετικός. Θα έλεγα όμως ότι η κωμωδία έχει περισσότερες απαιτήσεις διότι η αντίδραση και τα συναισθήματα  του κοινού εξωτερικεύονται και δεν είναι  προβλέψιμα. Στο δράμα, αντίθετα, τα συναισθήματα  του κόσμου είναι περισσότερο εσωτερικά.  Τέτοιου είδους συναισθήματα καθρεφτίζονται και  επηρεάζουν και εμάς τους ηθοποιούς .

7) Δημήτρη εσύ και η Ιωάννα έχετε πρωταγωνιστήσει και σε τηλεοπτικές σειρές. Θα λέγατε ότι προτιμάτε το σενάριο ή το κάψε το σενάριο;

Δημήτρης: Δεν μπορώ να συγκρίνω η να επιλέξω απόλυτα κάτι από τα δύο, καθώς είναι πολύ διαφορετικά. Σίγουρα όμως θεωρώ ότι το να συμμετέχεις σε μία εκπομπή σαν το Κάψε το Σενάριο, όπου δεν υπάρχει έτοιμο σενάριο, είναι πιο απαιτητικό άρα πιο δύσκολο και δελεαστικό.

Ιωάννα: Νομίζω ότι με κάλυψε απόλυτα ο Δημήτρης (γέλια).

 8) Ποιον αυτοσχεδιασμό θεωρείτε πιο δύσκολο στο Κάψε το Σενάριο;

Ζήσης: Η «αλφάβητος». Νομίζω ότι φαίνεται, εξάλλου. Όταν πρέπει να σκεφτώ το επόμενο γράμμα, δυσκολεύομαι πάρα πολύ να συγκεντρωθώ.

Ιωάννα: Ότι έχει να κάνει με επιστημονική φαντασία. Δεν ξέρω τίποτα από αυτό τον τομέα.

                                                                                                  

  Γιώργος: Το «χωρίς σίγμα». Είναι ένα σιχαμερό και meaningless  παιχνίδι (γέλια).

9) Σας έχει τύχει να μην ανταποκρίνεται το κοινό στο χιούμορ σας ή σε κάποιον αυτοσχεδιασμό;

Ιωάννα:  Σίγουρα έχει τύχει. Απλά όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο, βάζουμε τον Ζήση να κάνει τον ιπποπόταμο (γέλια).

10) Γίνεται κάποια διαλογή μετά τα γυρίσματα για την τελική εκπομπή;

Ζήσης: Συνήθως τα γυρίσματα διαρκούν περίπου 2.5 ώρες οπότε για να καταλήξουμε στο τελικό 45λεπτο, διαλέγουμε τα καλύτερα στιγμιότυπα. Τα υπόλοιπα είτε ανεβαίνουν στο web exclusive, στην ιστοσελίδα του Mega, είτε απλά διαγράφονται.

11) Ποια ήταν η μεγαλύτερη στιγμή αμηχανίας που ζήσατε στα γυρίσματα;

Λάμπρος: Στο πρώτο μας γύρισμα υπήρχαν διαφόρων ειδών αμηχανίες γιατί ξαφνικά αντικρίσαμε πολύ λιγότερα άτομα στο κοινό από όσα περιμέναμε και ηλικιακά ήταν κάπως μεγάλοι, οπότε μας κοιτούσαν σαν να έχουμε έρθει από άλλο πλανήτη.

12) Σε περίπτωση που θα συνεχίσετε και για δεύτερη χρονιά το Κάψε το Σενάριο, τι αλλαγές σκέφτεστε να κάνετε;

Λάμπρος: Η αλήθεια είναι ότι τώρα σκεφτόμαστε τις τυχόν αλλαγές, καθώς έχει μόλις δυο εβδομάδες που σταματήσαμε τα γυρίσματα. Δεν έχω να σου πω κάτι συγκεκριμένο, εκτός από ένα καινούριο κομμάτι που κάναμε στην τελευταία εκπομπή και άρεσε σε όλους μας, οπότε σκεφτόμαστε να το συμπεριλάβουμε στο concept του χρόνου. Ήταν ένα ζωντανό σεναριογραφημένο σκετσάκι στο οποίο είδαμε και θετική ανταπόκριση από το κοινό. Η βάση της εκπομπής όμως θα είναι αυτοσχεδιαστική όπως και τώρα, καθώς αυτό είναι το στοιχείο της μοναδικότητας της εκπομπής μας.

Το μεγαλύτερο μποτιλιάρισμα στον κόσμο.

Πόσοι από εσάς έχουν εκνευριστεί η έστω δυσφορήσει με τα μποτιλιαρίσματα στους δρόμους της πόλης; Πόσοι από εσάς έχει τύχει να είναι "εγκλωβισμένοι" σε κάποιο κεντρικό δρόμο για μια ώρα ή και παραπάνω;
Ε λοιπόν δεν έχετε ζήσει τίποτα.
Το μεγαλύτερο μποτιλιάρισμα στον κόσμο συνέβη το 2010 στην Κίνα και συγκεκριμένα σε μια εθική οδό έξω από το Πεκίνο. Τα ακινητοποιημένα αυτοκίνητα σχημάτιζαν μια ουρά περίπου 100χλμ και διένυαν κατα μέσο ορο 300μ την ημέρα. Αυτό σημαίνει ότι μερικοί από τους οδηγούς έμειναν στα αυτοκινητα τους παραπάνω από μία βδομάδα διασκεδάζοντας τους εαυτούς τους παίζοντας χαρτιά με τους άλλους οδηγούς και τρώγοντας φαγητό από μικροπωλητές που συγκεντρώθηκαν στο μέρος εκείνο. Κατα την διάρκεια του μποτιλιαρίσματος, και ενώ 3 εκατομμύρια οχήματα ήταν ακινητοποιημένα, έγιναν πάνω από 500 επεμβάσεις αέρος από τον Ερυθρό Σταυρό.



Πηγή: http://news24gr.blogspot.gr
          

Ουμπέρτο Έκο «Το κοιμητήριο της Πράγας»

Ο Ουμπέρτο Έκο, μετά από  περίπου 30 χρόνια από την έκδοση του διάσημου βιβλίου του, το «Όνομα του Ρόδου», ταράζει πάλι  τα νερά, με την κυκλοφορία ενός καινούριου μυθιστορήματος, με τίτλο «Το κοιμητήριο της Πράγας» που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Ψυχογιός, σε μετάφραση της Έφης Καλλιφατίδη.

Το μυθιστόρημα μεταφράζεται σε 40 γλώσσες, και μόνο στην Ιταλία, έφτασε στην 9η έκδοση και ξεπέρασε τα 650.000 αντίτυπα σε δυο μήνες. Πιο συγκεκριμένα, μόλις 4 ημέρες μετά την κυκλοφορία του, άγγιξε την 370ή χιλιάδα, και έχει καταφέρει ήδη να προκαλέσει τόσο εντυπώσεις, όσο και αντιδράσεις.

Ξεκινώντας την αναγνωστική περιπέτεια, ταξιδεύουμε ανάμεσα στο Τορίνο, το Παλέρμο και το Παρίσι του 19ου αιώνα, όπου συναντάμε µια υστερική σατανίστρια, έναν αβά που πεθαίνει δύο φορές, τη σταδιακή μεγέθυνση του πλαστογραφήματος που έγινε γνωστό ως Τα Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών, το οποίο θα εμπνεύσει στον Χίτλερ τα στρατόπεδα εξόντωσης, διαβολικές αδελφότητες και µαύρες λειτουργίες. Και όλα αυτά μέσω ενός αφηγητή, ο οποίος και πάσχει από διχασμό προσωπικότητας, που κρατάει ημερολόγιο από τον Μάρτιο του 1897 έως και τον Δεκέμβριο του 1898. Μέσα στις σελίδες του συναντάμε ταυτόχρονα υπερβολές, κατηγορίες και εγκώμια για Ιταλούς, Γάλλους, Γερμανούς και Εβραίους. Ο κεντρικός ήρωας γνωρίζει τους πρωταγωνιστές της εποχής. Ταξιδεύει με τον Αλέξανδρο Δουμά στην Νότια Ιταλία, συναντάει ένα εξουθενωμένο Βίκτωρα Ουγκώ και συνομιλεί με τον τότε νεαρό Ζίγκμουντ Φρόιντ.

Ο χαρακτήρας και το περιεχόμενο του βιβλίου προκάλεσε ήδη αντιδράσεις, και ιδιαίτερα στην Ιταλία και το Βατικανό, όπου κατηγορήθηκε, ότι παρουσιάζει τους καθολικούς ως εμμονικούς και αντιδραστικούς σχετικά με το σεξ και τον αντισημιτισμό.

Ο ίδιος ο συγγραφέας απαντάει στις σκληρές κριτικές του Βατικανού δηλώνοντας ότι «Γνωρίζω καλά ότι μπορεί να υπάρξουν αμφιβολίες. Αλλά η πρόθεσή μου ήταν να δώσω μια γροθιά στο στομάχι του αναγνώστη. Και πιστεύω ότι του έχω δώσει όλα τα κλειδιά για να καταλάβει το μήνυμά μου. Έγραψα ένα μυθιστόρημα, που αντίθετα με ένα δοκίμιο, δεν καταλήγει σε συμπεράσματα, αλλά φέρνει στο φως αντιφάσεις, βάσει των αντίθετων απόψεων που υπάρχουν»

Το «Κοιµητήριο της Πράγας» αποδεικνύει ότι το ταλέντο του ιδιοφυούς Ιταλού διανοούμενου σημειολόγου, καθηγητή και στοχαστή,  παραµένει αστείρευτο. Μέσα από αθυροστομίες, χιούμορ και έξυπνη αφήγηση, ο Έκο καταφέρνει να γράψει ένα  μοναδικό αριστούργημα. Μοναδικό καθώς κανένας άλλος δεν θα περιέγραφε τους Γερμανούς σαν μια φυλή με «υπερβολική δραστηριότητα του εντέρου και ελλιπή του εγκεφάλου», τους Γάλλους σαν «τον μόνο λαό που κράτησε επί πολλά χρόνια τους πολίτες του απασχολημένους με το να κόβουν ο ένας το κεφάλι του άλλου» και τους Ιταλούς «πλασμένους με πρότυπο τους παπάδες».

Αν και ογκώδες έργο, συγκεκριμένα το ανάγνωσμα ξεπερνάει τις 520 σελίδες, ο Ουμπέρτο Έκο καταφέρνει να ταξιδέψει τον αναγνώστη και να τον μεταφέρει σε έναν κόσμο φαντασίας αλλά και πραγματικών προσώπων και ιστορικών γεγονότων. Μέσα σε αυτές τις σελίδες αποκρυπτογραφεί μερικές από τις σπουδαιότερες θεωρίες συνωμοσίας που χρησιμοποιήθηκαν στο κυνήγι της εξουσίας.

“The Avengers”, Joss Whedon

Όταν ο   Joss Whedon είχε την ιδέα μίας  συσπείρωσης μερικών από τους μεγαλύτερους  υπερήρωες  της Μάρβελ σε μία και μόνη ταινία,  κάποιοι θεώρησαν αυτή την ιδέα παράλογη και κάποιοι άλλοι  ένα άπιαστο όνειρο. Το “Avengers” όμως από μόνο του διέψευσε τους παραπάνω, καθώς ο ταλαντούχος αυτός σκηνοθέτης, και άριστος γνώστης του είδους, κατάφερε όχι μόνο να συνδυάσει πετυχημένα τους χαρακτήρες αυτούς, αλλά και να πετύχει εισπράξεις άνω των 200.3 εκατομμυρίων το πρώτο μόνο σαββατοκύριακο της προβολής της σε Η.Π.Α και Καναδά, που είναι και το μεγαλύτερο εμπορικό  άνοιγμα στην ιστορία του box office.

Η υπόθεση της ταινίας κυμαίνεται γύρω από την απειλή της γης από τον σατανικό Loki  (Tom Hiddleston), ο οποίος καταφθάνει από τον μακρινό πλανήτη της  Asgard συνοδευόμενος από μια επιβλητική στρατιά αδίστακτων τεράτων. Δυστυχώς, δεν μπορεί να τους σταματήσει ούτε ο  αμερικανικός στρατός, ούτε οι μυστικές υπηρεσίες, ούτε τα μυστικά όπλα. Η μόνη ελπίδα της ανθρωπότητας είναι η συνεργασία τεσσάρων υπερηρώων -του πολυμήχανου και εγωκεντρικού  Iron Man (Robert Downey Jr.), του παραδοσιακού και ευγενή Captain America (Chris Evans), του αλαζόνα ημίθεου Thor (Chris Hemsworth) και του ανεξέλεγκτου  Hulk (Mark Ruffalo) οι οποίοι, με την βοήθεια δύο υπερπρακτόρων  -την σαγηνευτική και πανέξυπνη  Black Widow (Scarlett Johansson) και τον θανάσιμο Hawkeye (Jeremy Renner)- θα καταφέρουν να τα βάλουν με τον "κακό" και να σώσουν το Manhattan από την καταστροφή.

Η υπόθεση περιλαμβάνει αρκετά από τα κλασσικά στοιχεία των ταινιών δράσης και επιστημονικής φαντασίας: την εξωγήινη απειλή,  τους υπερήρωες, το απόλυτο κακό ενάντια του απόλυτου καλού, ένα αστρονομικό budget και φυσικά κάποια διάσημα ονόματα. Έχει όμως μια επιπλέον αποστολή. Ακριβώς επειδή συνδυάζει πολλούς υπερήρωες, πρέπει να επιτύχει ένα αποτέλεσμα που όχι μόνο να ικανοποιεί τους φίλους των κόμικς, αλλά και αυτούς που αγαπάνε απλά μια ταινία δράσης.

Οι χαρακτήρες μπορεί να είναι  φαινομενικά αταίριαστοι, ο   Joss Whedon όμως, καταφέρνει να τους συνδυάσει έτσι ώστε ο ένας να συμπληρώνει τις ελλείψεις του άλλου, χωρίς να χάνουν τα προσωπικά τους χαρακτηριστικά  και μέσα από τις μεταξύ τους  συγκρούσεις , τις εσωτερικές διαμάχες του καθένα, την αμφισβήτηση των επιλογών τους και τις προσωπικότητες τους, αναπτύσσουν μια σχέση που στο τέλος αναρωτιέσαι αν ήταν εξαρχής μεμονωμένοι ήρωες ή μια ομάδα. Μπορεί στην αρχή να φαίνεται πως η ταινία προχωράει αργά, αλλά όταν τελειώσει η γνωριμία των χαρακτήρων τόσο μεταξύ τους όσο και με το κοινό, η πραγματική  δράση ξεκινά και δεν σταματά μέχρι να διαλυθεί σχεδόν ολόκληρο το Manhattan.

Από την αρχή της ταινίας, όπου βλέπουμε τους χαρακτήρες να ξεδιπλώνονται, πράγμα θετικό για όσους δεν έχουν δει τις προηγούμενες ταινίες των ηρώων, μέχρι και το τέλος της, στην τελική μάχη, η ταινία δεν χάνει το ενδιαφέρον της. Αυτό επιτυγχάνεται με ανατροπές, συγκρούσεις και την φαντασία του σκηνοθέτη που είναι έκδηλη σε όλη την ταινία. Μέσα από απολαυστικούς διαλόγους, κοφτερό χιούμορ, εντυπωσιακά εφέ και πολύ καλές ερμηνείες, και αν εξαιρέσουμε το μόνο αρνητικό της, τους πολλούς και περίπλοκους επιστημονικούς όρους, η ταινία αναρριχάται στις κορυφαίες του είδους της. Ακόμα και αν κάποιοι περίμεναν να υπάρχουν κάποια βαρετά σημεία, λόγω του μήκους της που είναι 142 λεπτά, το “Avengers” κατάφερε να γίνει η εξαίρεση στον κανόνα.

·         Πρωταγωνιστές:  Robert Downey Jr.
                             Jeremy Renner
                             Chris Hemsworth
                             Scarlett Johansson  b
                             Chris Evans

·         Σκηνοθέτης:         Joss Whedon

·         Διάρκεια:             142 λεπτά

·         Πρεμιέρα:             26-04-12

Εικόνες του 21ου αιώνα - 14ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης

Το 14ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ πραγματοποιήθηκε την περίοδο μεταξύ 9 και 18 Μαρτίου. Από το  πρώτο κιόλας έτος της ίδρυσης του, το 1999, το Φεστιβάλ επικεντρώνεται στην προβολή ντοκιμαντέρ από μοναδικούς και ιδιαίτερους καλλιτέχνες διεθνούς αναγνώρισης. Περιέλαβε προβολές, εκθέσεις, συζητήσεις, συναυλίες και ποικίλες εκδηλώσεις και εμφανή ήταν η προσπάθεια του να ενημερώσει, να ευαισθητοποιήσει και να κινητοποιήσει το κοινό.

Το φετινό φεστιβάλ έδειξε να αναδεικνύει δύο σημαντικούς  δημιουργούς του είδους, που κατάφεραν να προβάλλουν μέσα από τις ταινίες τους διαφορετικές και ιδιαίτερες πλευρές της κοινωνικής και πολιτικής πραγματικότητας, τον Εγιάλ Σιβάν και τον Άγγελο Αμπάζογλου. Οι ίδιοι παρευρέθηκαν σε εκδήλωση του φεστιβάλ και παρουσίασαν τα έργα τους.

Η αυλαία του Φεστιβάλ άνοιξε με το πολυαναμενόμενο ντοκιμαντέρ Indignados του Τόνι Γκάτλιφ, το οποίο αφορούσε το κίνημα των αγανακτισμένων στην Ελλάδα, τη Γαλλία και την Ισπανία. Ιδιαίτερη προσοχή δόθηκε στο αφιέρωμα Balkan Focus - το οποίο εντάσσεται στο πρόγραμμα «Θεσσαλονίκη - Σταυροδρόμι πολιτισμών» του Υπουργείου Πολιτισμού & Τουρισμού και σε ντοκιμαντέρ απ’ τη Ρουμανία, τη Σερβία, την Κροατία και την Τουρκία.

Όσον αφορά τις ελληνικές παραγωγές που έλαβαν μέρος στο φεστιβάλ, και ξεπερνούσαν τις 75, πραγματεύονταν θέματα όπως η μετανάστευση, η οικονομική κρίση, το αστικό τοπίο, η αυξανόμενη ανεργία, η  σχέση του ανθρώπου με το  περιβάλλον,  τις κοινωνικό-πολιτικές εξελίξεις και την  ιστορία.

Επίσης, σε συνεργασία με τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα, οργανώθηκε μία έκθεση φωτογραφίας με τίτλο «Urban Survivors. Η έκθεση αφορούσε τις ανάγκες  και τις συνθήκες διαβίωσης σε φτωχές και εξαθλιωμένες πόλεις ανά τον κόσμο.

Διοργανώθηκε επίσης, ο «Πρακτικός οδηγός για ντοκιμαντερίστες» , μια σειρά συζητήσεων, στις οποίες  επαγγελματίες του κινηματογραφικού χώρου έδωσαν  χρηστικές και πρακτικές συμβουλές σε Έλληνες και ξένους καλλιτέχνες.

Το φεστιβάλ παρακολούθησαν προσωπικότητες της πόλης όπως ο δήμαρχος της, κ.Μπουτάρης, ο  οποίος δήλωσε στην εφημερίδα Καθημερινή ότι «Οφείλουμε να ευχαριστήσουμε τον καλλιτεχνικό διευθυντή του Φεστιβάλ Δημήτρη Εϊπίδη, διότι μέσα σε αυτή τη δυσκολία κατάφερε να έχουμε φέτος ένα εξαιρετικό Φεστιβάλ.» Ο ίδιος ο κ. Εϊπίδης, σημείωσε μεταξύ άλλων: «Φέτος ήταν ίσως η πιο δύσκολη χρονιά. Εξασφαλίσαμε όμως μια πολύ καλή επιλογή από τα σημαντικότερα ντοκιμαντέρ στον κόσμο. Είναι ενδεικτικό ότι είχαμε περίπου 1.700 καταθέσεις ταινιών από όλη την υφήλιο».

Πλέον το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ της Θεσσαλονίκης  κατατάσσεται στην 3η θέση ανάμεσα στα σημαντικότερα φεστιβάλ ντοκιμαντέρ της Ευρώπης και  παρουσίασε τεράστια και παγκόσμια επιτυχία. Ο προϋπολογισμός του 14ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ ανέρχεται στα 700.000 ευρώ.  Βραβεία κοινού έλαβαν οι ελληνικές ταινίες «Encardia, η πέτρα που χορεύει», του Άγγελου Κοβότσου και  «Ο τυφλός ψαράς» του Στρατή Βογιατζή και Θέκλας Μαλάμου και οι ξένες παραγωγές «Ιταλία, αγάπα την ή παράτα την» του Γκούσταβ Χόφερ και Λούκα Ραγκάτσι καθώς και η καναδέζικη «ORA» του Φιλίπ Μπεϊλόκ.

Πηγές:

Εφημερίδα «Καθημερινή»

Εφημερίδα «Το Βήμα»

www.skai.gr

http://tdf.filmfestival.gr/